klachten / wat is er aan de hand / therapie / test u zelf / literatuur /
Toen ik wakker werd was het alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden. Gisteren op het werk voelde ik me al een beetje draaierig en ik merkte dat ik er mijn aandacht niet goed bij kon houden.. De laatste tijd ging ik al niet meer met plezier naar mijn werk. Eén keer kreeg ik onverwacht een huilbui in de auto. Ik was onderweg naar mijn werk. Toen heb ik me ziek gemeld. Ik ben helemaal niet zo'n huilerig type. Ik was al een hele tijd moe. Als ik even niets hoefde was dat een opluchting voor mij. Volgens mijn vrouw was ik kribbig.
Nu ben ik bang. Hoe moet dat verder, kom ik wel weer aan het werk. Ik slaap slecht. 's Nachts lig ik te piekeren over mijn werk en de hypotheek. Ik acht mij nu tot bijna niets in staat. Als ik er aan denk dat ik ooit weer terug moet naar mijn werk slaat de angst mij om het hart. Ik ben uitgeput.
Er zijn vele termen die betrekking hebben op verschijnselen zoals die hierboven beschreven worden; naast burnout, surmenage, overspannen, chronische vermoeidheid, M.E., depressie.
Er zijn twee groepen klachten die op deze plek niet besproken worden,
Chronisch vermoeidheids syndroom (C.V.S.), ook wel M.E. genoemd, (Myalgische Encefalitis) onderscheidt zich van burnout doordat niet noodzakelijkerwijs een relatie met het werkstress gelegd wordt. Veel mensen met chronische vermoeidheid gaan ervan uit dat de klachten te maken hebben met een ziekte, bijvoorbeeld een virusinfectie.
Zie Vermoeidheid(CVS)Over burnout wordt eigenlijk alleen gesproken als er een duidelijke relatie is met overbelasting door werkstress. Factoren die daarbij vaak genoemd worden zijn: geen bevrediging in het werk vinden, geen perspectief zien, conflicten met vooral superieuren en reorganisaties. Het gaat eigenlijk nooit over één ding. Meestal zijn er twee, drie of meer spanningsbronnen tegelijk van invloed.
Het is nog niet zo duidelijk wat er precies in het lichaam gebeurt wanneer iemand burnout raakt. Het lijkt altijd te gaan om het patroon van spanning en ontspanning. Periodes van spanning en van ontspanning moeten elkaar afwisselen. Als de periodes van ontspanning ontbreken of tekort duren, kan het mis lopen. Soms wordt de vergelijking gemaakt van een wandelaar die na een pittige wandeling moe is en een dutje wil gaan doen. Komt op dat moment een leeuw om de hoek kijken, dan zal de wandelaar plotseling zijn vermoeidheid vergeten en het op een lopen zetten. Kennelijk zijn er nog reserves die aangesproken kunnen worden. Als echter na een lange periode van onafgebroken hoogspanning de reserves, die ergens in de cellen liggen opgeslagen, schaars worden dan zal het lichaam steeds meer moeite moeten doen om de resterende reserves nog te mobiliseren. Mogelijkerwijs worden die reserves gemobiliseerd door bepaalde stoffen die cortisolen heten. Hoe harder het lichaam moet werken om reserves vrij te maken, des te minder kans is er dat het lichaam in korte periodes van rust weer nieuwe kan aanmaken. Het hoge cortisol niveau belet de opslag van nieuwe reserves. Op een gegeven moment ontstaat zo een toestand van chronische uitputting die nog maar moeilijk omgekeerd kan worden. Dan is er sprake van burnout. Men spreekt dus van burnout wanneer het proces een meer chronische vorm aanneemt. Een korter durende ontregeling waarbij men bij voorbeeld binnen anderhalve maand weer aan het werk kan noemt men overspanning.
Enkele voorbeelden van dergelijke basisaannamen zijn:
Soms is werkhervatting zelf het belangrijkste probleem. Als men zonder werk zit, opziet tegen werkhervatting of ook als iemand voorzichtig moet proberen waar op dit moment de grenzen liggen.
Eigen reïntegratieplan opstellen
Overleg met Arbo-arts
Eerste contact met organisatie
Onderhandelen over reïntegratieplan
Start werk
Opbouw werk